سلام

نمیخواستم چیزی بنویسم ... ولی نمیدونم چی شد که بعد از مدتها اومدم اینجا ...

کامنتهای سال 91 و 92 رو وقتی میخونم حال عجیبی بهم دست میده ... نمیدونم چرا اصلا دوست ندارم بخونمشون ... غمگین میشم ...ناراحت میشم ... حالا همه کسایی که روزی میومدن اینجا معلوم نیست کجان ...

هرجا هستن ایشالله موفق باشن.

در کل سال 93 و ایضا سال 94 سال خوبی برام نبود . البته بخش زیادیش مخصوصا سال 93 دست خودم بود که روزای بدی سپری کردم . بگذریم ...

سال 94 سال . سال درس و دنبال یه کار ابرومندانه که متاسفانه هنوز نتونستم پیدا کنم ... چند روز پیش شنبه 24 بهمن بدترین روز عمری من بود ... چیزایی که اتفاق افتاد رو روی کاغذ نوشتم تا همیشه یادم بمونه و سعی میکنم بعد از رفع مشکلم اونو تو وبلاگم بزارم تا همیشه یادم باشه زندگی فراز و نشیب زیاد داره.

البته فعلا من تو نشیبش گیر کردم ولی خدارو همیشه شکر میکنم ... هنوزم میگم خداروشکر .

ایشالله خبرای خوبی در راه هست ... البته حدس میزنم کلی هم نذر کردم و دعا ... خودمم انصافا خیلی تلاش کردم امیدوارم ان شالله این خبر خوب خبر بد نشه و وقتی خبر خوب اومد میگم که چه اتفاق مهمی در زندگیم خواهد افتاد ... ایشالله خدای مهربونم کمکم میکنه قول دادم بهش کارای خوب بکنم مطمینا خدا زیر قولش نمیزنه ...

اینجا فقط یه مشکلی دارم و اون اینه که یک نفر هست که شاید وبلاگو بخونه ... آزارم میده اون اینجا رو بخونه البته حدس میزنم شااااید . شایدم نخونه هیچوقت یه مدت فکر کردم ادرس رو عوض کنم ولی امشب بدون اینکه فکر کنم اومدم نوشتم به نظرم اگه برام مهم نباشه خیلی بهتره!

این وبلاگ همچنان ادامه داره تا وقتی محمد زنده اس ...

دوباره مینویسم...

 

 

یادداشت های مستر شوکولاتی ...